Eenzaam temidden van velen

Eenzaam op de camping, eenzaamheid, Wieteke Snijder coaching en advies

Eenzaam temidden van velen

Heb je je ooit eenzaam gevoeld, zelfs midden op een drukke camping? Je bent niet de enige.

Tijd om na te denken

Vakantie kan betekenen dat je de tijd en ruimte hebt om na te denken. Onverwacht kun je te maken krijgen met gevoelens van eenzaamheid. Zelfs als je omringd bent door mensen, kun je je alleen voelen. Het komt meer voor, maar wat doe je eraan? Hoe ga je om met deze gevoelens en zorg je ervoor dat je vakantie alsnog een positieve ervaring wordt?

Eenzaam. Wat nu?

Erken je gevoelens van eenzaamheid. Het is oké om je zo te voelen.

Zoek verbinding. Probeer contact te maken met anderen. Ben je op de camping, maak contact op de camping. Begin een gesprek met je buren, neem deel aan georganiseerde activiteiten of nodig iemand uit voor een kop koffie. Kleine stapjes kunnen een groot verschil maken.

Neem tijd voor jezelf en doe iets waar jij van geniet. Lees een boek, maak een wandeling, of luister naar je favoriete muziek. Misschien fleur je ervan op.

Is er niemand om je heen, maak dan contact met de thuisblijvers. Soms kan een eenvoudig gesprek of berichtje met een geliefde je een stuk beter laten voelen.

Plan vooruit en stel jezelf open voor sociale interacties. Dit kan een barbecue, een spelletjesavond of een excursie zijn. Het kan helpen om iets te hebben om naar uit te kijken.

Maak een plan

Gebruik je vakantietijd om na te denken over wat je echt nodig hebt in je sociale relaties. Wat geeft je energie en waar voel je je goed bij? Deze inzichten kunnen je helpen om straks thuis ook actie te ondernemen.

Heb jij je ooit eenzaam gevoeld tijdens een vakantie? Hoe ben je hiermee omgegaan? En wat wil je volgende vakantie anders doen?

Trouw blijven aan mezelf 

trouw blijven aan mezelf, Wieteke Snijder coaching en advies, betekenisvolle relaties, zelfrespect, zelfvertrouwen.

Trouw blijven aan mezelf

Eén van de aspecten van mijn overlevingsmechanisme ‘vredestichter’ is dat ik altijd de neiging heb om harmonie te zoeken, mezelf aan te passen aan de wensen van anderen en verbinding boven alles te stellen. Het overlevingsmechanisme is hardnekkig en nog steeds steekt het soms de kop op. Het voordeel is dat ik het nu herken en met dit weten een andere keus kan maken. 

Dood spoor

Verschillende periodes in mijn leven liep ik tegen mijn overlevingsmechanisme aan. Het overkoepelende thema was mijn eigen overtuigingen over mijzelf, over hoe de wereld in elkaar zit, over hoe mensen met elkaar en de wereld moeten omgaan. Mijn overlevingsmechanisme pushte me voortdurend, mijn lichaam raakte uitgeput. Mijn hoofd werkte niet meer mee en mijn kaarsje was gedoofd. Ik zat op een dood spoor.

Het roer om

Toen ik op enig moment niet anders kon dan dat erkennen, gooide ik het roer om. Ik pakte het breed aan. Behalve psychologische trauma’s verwerken en fysiek gezonder worden door bewegen, gezonde voeding, voldoende kwalitatieve slaap, ingebouwde rust en buitenlucht, ging ik bij mezelf te rade: wat is echt belangrijk voor mij? Wat wil ik bijdragen aan de wereld? Het was een ontdekkingsreis die me naar onverwachte plekken bracht. Ik leerde dat ik pas echt voor mezelf kan zorgen als ik mijn waarheid spreek, zelfs als dat soms conflicten veroorzaakt. Het voelde in het begin onnatuurlijk en ongemakkelijk, maar ik wist dat het nodig was.

‘Nee’ zeggen

Eén van de trainingen die ik volgde om weer te kunnen gaan functioneren, was een communicatietraining, gericht op assertiviteit. Mijn opdracht was om op de vraag van een vriendin of ik even op haar kinderen kon passen, ‘nee’ te zeggen. Dat zat zo. Haar vraag beantwoordde ik altijd met ‘ja’, omdat mijn overtuiging was dat vrienden elkaar helpen. In de praktijk moest ik me echter in bochten wringen om aan haar vraag te voldoen. Ik kreeg er extra stress van. En wat bleek? Die eerste ‘nee’ viel me reuze mee. Mijn vriendin reageerde opgewekt ‘Oké, dan vraag ik iemand anders.’ en we waren even goede vrienden! Het was alsof een zware last van mijn schouders viel. Het ‘heilige moeten’ was verdwenen.

Opbrengst

Vanaf dat moment begon ik stapje bij beetje meer ruimte voor mezelf in te nemen, mijn eigen behoeften en grenzen te respecteren. Nee te zeggen als het nee moest zijn, ja als het mij diende. Elke bewuste nee en ja brachten me dichter bij mezelf. Nog steeds. Het is niet altijd makkelijk, maar elke keer dat ik mijn stem gebruik, groeit mijn zelfvertrouwen. Door mijn eigen waarheid te spreken ben ik trouw aan mezelf, waardoor mijn zelfrespect groeit. Hierdoor ben ik mentaal en emotioneel beter in balans, wat me betekenisvollere relaties oplevert, gebaseerd op wederzijds respect. 

Bewuster

Het blijft zoeken, want mijn oude overlevingsmechanisme steekt nog regelmatig de kop op. Maar ik ben bewust van het mechanisme en kan observeren wat er gebeurt. Het is een onmisbare stap voor mij om stabiel te blijven door trouw te blijven aan mezelf.

Ook trouw blijven of weer worden aan jezelf? Start nog vandaag met je nieuwe leven. Laat me je op weg helpen naar een leven vol zelfvertrouwen, zelfrespect en betekenisvollere verbinding met anderen. Neem contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek.

De regie pakken

Wieteke Snijder coaching en advies, regie pakken, verantwoordelijkheid nemen, controle willen, slachtofferrol, coaching, helderheid, hulp

De regie pakken

De regie pakken betekent verantwoordelijkheid nemen. Dat is wat je te doen staat als je op een plek of in een situatie bent die je niet dient. De regie pakken staat daarmee in contrast met controle houden. Het concept controle houden betekent externe factoren willen kunnen beheersen. Zo werkt het leven niet. Het is een dood spoor en maakt je per definitie slachtoffer van de situatie.

Je hebt altijd een keuze

Wat je te doen hebt als je een probleem ervaart, groot of klein, is de verantwoordelijkheid nemen. Dat is de regie pakken. Het begint met je te realiseren dat je altijd de keuze hebt. Dat je altijd zelf kunt beslissen.

Hoe gaat dat in zijn werk?

Definieer het probleem. Stel jezelf de vraag: kan ik het veranderen? Is het antwoord Ja, doe het. Is het antwoord Nee, stel dan jezelf de vraag: Kan ik accepteren dat het is zoals het is? is het antwoord Ja, doe het. Is het antwoord Nee, verlaat de situatie.

Accepteren

Het stappenplan is simpel. De stappen niet per sé. Het vereist dat je de situatie, de ander, echt kunt accepteren zoals die is. Ondanks dat je de situatie of de ander als probleem ervaart en er gerust wel altijd triggers zullen komen. Je besluit om te accepteren moet diep en oprecht zijn, geen schijnbesluit. Anders ga je alsnog zegeltje sparen en blijft het probleem bestaan.

Weg gaan

Is het antwoord op beide vragen nee, dan is de enige optie om recht te doen aan jezelf uiteindelijk weg gaan. Voor je dat besluit neemt, wil je er zeker van zijn dat je alles hebt geprobeerd om de situatie te veranderen binnen jouw straal van invloed. Ook wil je alle mogelijkheden hebben onderzocht om de situatie te accepteren zoals die is. Maar is het antwoord op beide vragen echt nee, dan zul je ook de moed moeten hebben om weg te gaan. Een andere weg is er niet. En ook dat is verantwoordelijkheid nemen.

————————

Wil je ook de regie pakken? Hoewel je het zelf moet doen, hoef je de stappen daarnaartoe niet alleen te zetten. Laat me je helpen helderheid te krijgen. Neem contact op voor jouw gratis en vrijblijvende kennismakingsgesprek.

Empathie of nie?

relatie, Wieteke Snijder coaching en advies, communicatie, blog, empathie, empathisch communiceren, invoelen, empathisch luisteren

Empathie of nie?

Je herkent het vast wel. Je hebt thuis een moeilijke ochtend gehad, komt op kantoor en deelt je zorgen met een collega. Jouw collega reageert met “Oh, dat herken ik! Bij mij is het nog veel erger. Vorige week nog…” En in plaats van dat er aandacht voor jouw verhaal, draait het gesprek dan ineens om de ervaringen van je collega. Deze collega reageert niet bepaald empathisch. Deze reactie kan jou het gevoel geven dat jouw problemen er niet toe doen of minder belangrijk zijn. In het vervolg kies je waarschijnlijk iemand anders om je zorgen mee te delen.

Aandacht voor jou en jouw gevoelens

Een empathisch persoon zal bijvoorbeeld zeggen: “Dat klinkt echt zwaar. Hoe voel je je nu?” of “Wat vervelend dat je dat hebt meegemaakt. Is er iets wat ik voor je kan doen?” Dit soort reacties laten zien dat ze zich kunnen inleven in jouw situatie en jouw emoties serieus nemen. Ze richten de aandacht op jou en je gevoelens, zonder hun eigen ervaringen of ongemakken centraal te stellen. Iemand die empathie toont, luistert aandachtig, stelt vragen en toont oprechte interesse in jouw gevoelens. Deze persoon maakt oogcontact, knikt begripvol en spiegelt soms jouw emoties. Hierdoor voel jij je begrepen en gesteund. 

Gezien, gehoord, begrepen

Of iemand empathisch reageert of niet, kan met veel factoren samenhangen. Feit is dat mensen zich meer gezien, gehoord en begrepen weten als de ander empathisch reageert. 

Sommige mensen willen je probleem ‘oplossen’ in plaats van eerst te begrijpen wat je doormaakt. Bijvoorbeeld: “Je moet gewoon wat relaxter zijn. Dan gaat het vanzelf beter.” Anderen veranderen snel van onderwerp of maken ze je probleem kleiner door te zeggen dat het ‘wel meevalt’ of ‘niet zo erg is’. Of beginnen over hun eigen problemen beginnen, zoals je collega. 

Merk het verschil

Als je let op deze signalen, zul je het verschil opmerken tussen mensen die empathie tonen en mensen met een andere agenda. De eerste luistert, toont begrip en stelt jouw gevoelens centraal. De tweede richt zich meer op zichzelf, biedt ongevraagd advies of minimaliseert jouw ervaringen. Door hierop te letten, kun je beter inschatten wie echt om jou geeft en wie vooral met zichzelf bezig is.

Zelf aan de slag met empathisch communiceren

Empathisch communiceren kun je ook gewoon zelf leren. Het begint met je bewust zijn van de kracht van woorden en het leren observeren van je eigen gedrag. Alsof je vanuit een helikoptertje jezelf observeert terwijl je communiceert. Natuurlijk horen bij empathisch communiceren ook een paar belangrijke kenmerken die je kunt toepassen. Wil je dit ook leren? Bijvoorbeeld samen met je partner of zelf in je gezin werken aan prettigere communicatie? Dat kan natuurlijk. Neem contact op voor de mogelijkheden.

Zegeltjes sparen

relatie, Wieteke Snijder coaching en advies, communicatie, blog, zegeltjes sparen, zegeltjes plakken, zegelboekje, zegel, zeggen, communiceren, geweldloze communicatie

Zegeltjes sparen

Sommigen van ons zijn er dol op, op zegeltjes sparen. Maar in een liefdesrelatie wil je daar verre van blijven. Hoe zit dat?

Misschien herken je het wel. Eerst ben je verliefd en ga je helemaal in elkaar op. De ander blij en gelukkig te maken maakt jou gelukkig. Dus doe je álles voor de ander om te helpen. Daar gaat het vervolgens mis. Want onbeperkt een ander helpen, breekt je op. Het maakt je doodmoe als je niet ook eens aan jezelf denkt.

Zegeltjes plakken

Iedere keer dat je ‘ja’ zegt tegen je zin, het niet eens bent met iets kleins, elke kleine ergernis die je niet uitspreekt, spaar je een zegeltje bij. En elke keer dat je een iets liefs doet, gevraagd of ongevraagd, komt er een zegeltje bij. Het lijken kleine dingen, dus je begint er niet over. Je houdt je mond en plakt zegeltjes. En je bent je er misschien niet eens van bewust dat je zegeltjes aan het plakken bent.

Het volle zegelboekje inwisselen

Tot het moment dat het ineens niet meer om iets onbenulligs gaat, maar in jouw beleving om iets groters dat je iets echt vervelend vindt. Dan blijkt ineens dat je zó veel zegeltjes hebt gespaard, dat je zegelboekje vol is. Je bent wrokkig en misschien wel wraaklustig geworden. Dan wissel je in je hoofd je zegelboekje in. Je ontploft, reageert cynisch, gaat tegen anderen roddelen over je partner of besluit verlaat je relatie in stilte. Misschien ga je wel vreemd. Het kan even heerlijk opluchten. Maar.Het.Werkt.Niet. In je relatie dien je verantwoordelijkheid te nemen.

Zegeltjes sparen voorkomen

Daarom is het belangrijk dat je voorkomt dat je zegeltjes gaat sparen. Hoe? De eerste stap is dat je verantwoordelijkheid neemt voor je eigen welbevinden. Spreek je ergernissen uit, ontspan, doe leuke dingen waar je allebei van geniet, neem je behoeftes, verlangens en grenzen serieus.

Stoppen met zegeltjes sparen

En gaat het zegeltjes sparen vervolgens vrolijk door? Vraag dan hulp. Want doe je niks, dan heb je het recept voor het mislukken van jullie relatie in handen, terwijl je partner er geen weet van heeft wat er gaande is.

Gaat er een belletje rinkelen? Ga het gesprek vanavond nog samen voeren hierover. Op een respectvolle, open manier. Kijk of het lukt om er samen uit te komen of neem samen iemand in vertrouwen. Of vraag een coach of therapeut om jullie te begeleiden.

Mantelzorg – zo geven wij het vorm

Wieteke Snijder coaching en advies, mantelzorg, rouwen, verlies, balans, zelfzorg, emotioneel, fysiek, mentaal, spiritueel

Mantelzorg – zo geven wij het vorm

Net als veel van onze generatiegenoten zitten mijn man en ik in de sandwich-situatie. Opgroeiende en (deels) thuiswonende kinderen combineren we met de (mantel)zorg voor onze (schoon)ouders. Hoe geven wij praktisch de mantelzorg vorm?

De eerste zorgvraag 

Eerst was het pendelen tussen ons huis en hun huis. Mijn schoonvader was al lange tijd ziek. Mijn schoonmoeder zorgde al jaren alleen voor hem. In 2018 werd de zorglast te groot voor haar en ging ik wekelijks en halve dag huishouden bij mijn schoonouders, afgewisseld met een kopje thee, een boodschapje, langs de apotheek, rijden naar en van het ziekenhuis en de tuin bijhouden. Naast ons eigen huishouden, mijn werk en ons gezin met drie opgroeiende kinderen best een hele opgave.

Wie zorgt er voor hen?

Toen mijn man en ik eind 2018 overwogen om met ons gezin uit de randstad te vertrekken en in een groenere omgeving te gaan wonen, rees dan ook direct de vraag: wat doen we met pa en ma? Wie gaat er voor hen zorgen? Mijn schoonvader kwam absoluut in aanmerking voor een verzorgingshuis, maar mijn schoonmoeder niet. Steeds een uur rijden om te kunnen helpen was niet haalbaar, maar ze zo samen in hun huis achterlaten geen optie. En hen scheiden na bijna zestig jaar huwelijk al helemaal niet.

Kangoeroe-constructie

De oplossing was een kangoeroe-constructie met drie generaties in één huis. Net voor de coronatijd aanbrak kochten we in het oosten van het land een meergeneratiewoning. Uiteraard in afstemming met de zus van mijn man en met instemming van mijn schoonouders, met wie we voorafgaand aan de verhuizing vele gesprekken voerden over de verwachtingen van het samen leven in één huis. Hoe gaan we om met autonomie van het gezin, met de autonomie van mijn schoonouders? Welke zorg geven we, wat laten we aan hen zelf over en welke zorg vliegen we in? Het samenleven lukte wonderwel. Het waren volgens mijn schoonvader de gelukkigste jaren van zijn leven.

Tot het einde toe

Mijn schoonvader is de laatste negen maanden van zijn leven heel erg ziek geweest en is uiteindelijk, zoals hij uitdrukkelijk wilde, thuis gestorven in oktober 2023. Tot het einde toe hebben we samen met de huisarts en de buurtzorg zelf voor hem en mijn schoonmoeder kunnen zorgen. Hadden we dit ook gedaan als we van tevoren wisten hoe het ging lopen? Geen idee. Wel zijn we blij en dankbaar dat we hen dit hebben kunnen bieden en nu samen met mijn schoonzus in staat zijn mijn schoonmoeder te ondersteunen in het weer opkrabbelen na haar grote verlies.

Hoe mantelzorg jij?

Mantelzorgers hebben naast de verantwoordelijkheid voor de zorg voor anderen een extra uitdaging om zoor zichzelf te zorgen op fysiek, mentaal-emotioneel, spiritueel en energetisch vlak. Die balans raakt wel eens verstoord. Kun je wel wat hulp gebruiken om jouw de balans terug te vinden in de nieuwe situatie? Neem contact met me op voor de mogelijkheden.

‘Er is iets met mijn kind’ [deel 3/3]

er isiets met mijn kind, ASS, PDD-NOS, neurodiversiteit, autisme, zoon, ouders, opvoeden, zoektocht

‘Er is iets met mijn kind’

Eenmaal thuis heb ik onze zoon uitgelegd dat de juf het niet slecht bedoelde en dat hij er zelf niets aan kan doen dat het ging zoals het ging. Dat hij altijd zijn best is blijven doen, hoe moeilijk het ook voor hem was. Dat ik niet zou rusten voordat we de perfecte plek voor hem hadden gevonden, waar hij zichzelf kon zijn en weer kon lachen.

Lange adem

Vanaf het moment dat wij aan de bel trokken dat onze zoon niet gelukkig meer was tot het moment dat we hem van school haalden, waren vier jaren verstreken. In die tijd heeft hij met een heel leger aan hulpverleners te maken gehad, de één succesvoller dan de ander. Psycholoog, psychiater, fysiotherapeut, ritmisch masseur, huisarts, schoolarts, speltherapeut, pedagogisch begeleider… overal heeft hij welwillend aan meegewerkt. Hij wist heel goed dat hij ongelukkig was. ‘Als het maar helpt, zo gaat het ook niet, terwijl ik zó mijn best doe.’

Ommekeer

Gelukkig hadden we de rugzak en hoefde onze zoon niet lang thuis te zitten. Na de herfstvakantie kon hij beginnen op het Speciaal Onderwijs. Al in de eerste week op zijn nieuwe school zagen we onze zoon weer terug, die we op vierjarige leeftijd waren verloren. Zijn autisme was natuurlijk niet over, dat gaat nooit over, maar hij leerde ermee omgaan. Sinds hij daar zat heeft hij de hele basisschool geen therapie meer gehad. Na schooltijd had hij energie over om zijn pianostudie te doen en hij kon in een groepje schaats- en skeelertraining volgen. Hij ging op eigen verzoek naar een reguliere naschoolse opvang.

Wat deze school hem bood is een veilige plek tussen kinderen die allemaal ‘iets hebben’. Er zijn strenge regels en duidelijke consequenties, er wordt gelachen en iedereen accepteert elkaars eigenaardigheden. Het is een plek waar rust heerst en discipline, maar met een milde ondertoon. Als je de leerkrachten vraagt waar het hem in zit, kunnen ze je dat niet eens precies duiden, zo verweven is hun handelen met de behoefte van deze kinderen.

Wat ze op school doen en wat de kunst is, is elk kind te zien in eerste instantie als kind met ontwikkelingskansen. Steeds aansluiten bij de mentale leeftijd en ontwikkeling van het kind Op Dit Moment op dat specifieke gebied. En het kind begrenzen. Veiligheid bieden om zich te ontplooien.

Ten slotte

De zoektocht als ouders naar onze zoon is universeel. Ouders die de kracht in zichzelf moeten zoeken en kunnen vinden, als zij aangemoedigd worden en gesteund. Dat hoop ik hiermee ook over te brengen. Onze zoektocht was met dit verhaal niet ten einde. De opvoeding ook niet. Vele uitdagingen volgden. Veel had ik aan het maandelijkse auticafé waar deskundigen over ASS en ADhD aan het woord kwamen. Ik las vele boeken, tijdschriften, bezocht gespreksgroepen en volgde cursussen. Alles om onze zoon beter te leren begeleiden.

Ben jij ook op zoek naar de juiste handvatten voor jouw kind, heb je behoefte aan een luisterend oor, een ervaringsdeskundige en coach die met je mee kan puzzelen? Aarzel niet om contact op te nemen.

Heeft jouw partner superkrachten?

superheld, relatie, communiceren, superkracht, moed, Wieteke Snijder coaching en advies, scheiden, ruzie,

Heeft jouw partner superkrachten?

Vind je dat je partner na zoveel jaar relatie nu toch echt wel zou moeten weten wat jij wilt en denkt? Vraag je je wel eens teleurgesteld af of je partner eigenlijk wel aanvoelt wat jij nodig hebt en waar jij naar verlangt? En klaag je dan in je hoofd (of tegen iemand anders) hierover? Dan is het tijd om je uit de droom te helpen. Niemand heeft superkrachten, ook je partner niet.

Geen superkrachten!? Wat nu?

Maar ja, die teleurstelling. Je bent echt niet tevreden met hoe het nu gaat. Twijfelt misschien zelfs of jullie relatie wel kan voortduren. Je reageert kribbig en snibbig op elkaar. Of jullie leven thuis langs elkaar heen. Het wordt er in elk geval niet gezelliger op. Zo had je je jullie relatie niet voorgesteld!

Spreek de superkrachten in jezelf aan

Tja, je relatie verbreken kan altijd, natuurlijk. Het is wel erg rigoureus, maar het kan. Wat ook kan, is onderzoeken wat je zelf kunt veranderen aan de situatie. Dat begint al met je te realiseren dat het onrealistisch is om superkrachten van je partner te verwachten. Superkrachten? Ja, dingen als gedachten lezen, onuitgesproken problemen oplossen en raden wat jou zo dwars zit. De tweede stap is je realiseren dat jij als partner kunt beginnen met communiceren. Erover praten dus. Daar is enige moed voor nodig, jouw superkracht. Misschien vind je dat wel doodeng. Want toen je eens probeerde te zeggen dat je niet meer zo gelukkig bent, liep het weer op ruzie uit. 

Van boos naar binnen

Wat kun je wél doen? Neem een beetje afstand en kijk naar jezelf. Richt je aandacht naar binnen. Voel wat je zo boos en teleurgesteld maakt. En wat je daarvoor graag in de plaats zou willen voelen. Wat wil je wél, wat heb je nodig? Neem de tijd om te reflecteren over je eigen behoeften en grenzen. Je gedachten aan papier toevertrouwen wil ook wel eens helpen om zaken helderder te krijgen. Als je eenmaal meer duidelijkheid hebt over wat je wilt, is het tijd om dit te communiceren.

Zet je communicatieknop aan

Probeer je gedachten en gevoelens zo precies mogelijk onder woorden te brengen. Dat kan best onwennig aanvoelen. Misschien komt je verhaal er hakkelend en stotterend uit, dat is oké. Alle begin is moeilijk. Zeg wat je dwars zit, waar je je zorgen over maakt, wat je moeilijk vindt. Wees eerlijk en open, en tegelijkertijd respectvol naar je partner toe. Luister ook naar wat je partner te zeggen heeft en probeer elkaar te begrijpen. Het kan helpen om je in te beelden dat je letterlijk door de ogen van je partner de wereld in kijkt. Vermijd beschuldigingen en verwijten, focus echt op het delen van je gevoelens en behoeften.

Doe je niks? Dan blijft het zo

Verzamel al jouw superkracht en heb de moed om je leven te veranderen. Het begint allemaal met de bereidheid om te leren en te groeien. Zelf, maar ook samen, in je relatie. Je onvrede aanpakken, elkaar beter leren begrijpen, leren communiceren vanuit begrip en verbinding. Daar gaat het om. Dat is spannend en kwetsbaar. En nodig. Want als je niks doet, levert het je ook niks op. 

Ook ik heb geen superkrachten (maar ik kan je wel helpen)

Vind je het té spannend, durf je het gesprek niet te openen omdat je bang bent voor nóg meer ruzie en verwijt? Als je wilt, kan ik je helpen een opening te maken om het gesprek aan te kunnen gaan. Bijvoorbeeld de tools om zelf het gesprek met je partner te beginnen. Of lukt het eerste gesprek zelf en besluiten jullie samen in therapie te gaan. Bij mij of bij iemand anders. Dat is moed tonen en je kwetsbaar opstellen. Maar: ook ik heb geen superkrachten; ik kan je alleen helpen als je me laat weten dat je wel een zetje kunt gebruiken. Dus neem contact met me op, even bellen kost niks. Wacht er niet mee; een beter moment dan nu komt er niet.

Diepere relaties? Leer open en eerlijk communiceren

open en eerlijk communiceren, Wieteke Snijder coaching en advies, non-verbale communicatie, nieuwsgierig, oefenen

Diepere relaties? Leer open en eerlijk communiceren

Communiceren vanuit een open, eerlijke en nieuwsgierige houding en zonder te oordelen is een kunst die de moeite van het leren waard is. Zeker als je op zoek bent naar diepere verbinding en eerlijke relaties. Het vergt bewustzijn, oefening en een open geest. Het begint met het erkennen van het oordelende stemmetje in je hoofd terwijl de ander spreekt. En het (zelf-)veroordelende stemmetje in je hoofd dat bepaalt wat je zelf zegt. Maar in plaats van die stemmetjes te laten domineren, kun je ervoor kiezen om ze te observeren en los te laten.

Stel je open voor de ander

Om echt te luisteren zonder te oordelen, is het nodig dat je je openstelt voor de perspectieven van de ander. Dat je je eigen overtuigingen en (voor)oordelen opzijzet en echt nieuwsgierig bent naar wat de ander te zeggen heeft. Stel vragen, toon interesse en probeer de wereld te zien vanuit de ogen van de ander. 

Let op je non-verbale communicatie

Vaak verraadt je lichaamstaal je ware gevoelens en meningen, zelfs al probeer je ze te verbergen. Het is zaak je eerst bewust te zijn van dit mechanisme en je eigen non-verbale signalen te herkennen. Zorg er vervolgens voor dat je in de interactie je eigen non-verbale communicatie opmerkt. Het zijn impulsen, gewoonten. Deze kun je leren beheersen en steeds bewust vervangen door een open, eerlijke en nieuwsgierige houding.

Wees geduldig met jezelf en blijf oefenen

Als je wilt, kun je ver komen. Naarmate je meer ervaring opdoet in het communiceren zonder te oordelen, zul je meer verbinding, respect en begrip ervaren. Dus wees geduldig met jezelf en blijf oefenen. Met elke gesprek en elke ontmoeting kun je een beetje beter worden in communiceren zonder te oordelen. En zul je beloond worden met diepere en meer vervullende relaties.

Wil je meer oefenen of heb je een spiegel nodig? Vraag een vriend/vriendin om je feedback te geven tijdens het gesprek. Bij hardnekkige neigingen kun je oefenen met een coach of trainer. Je bent van harte welkom in mijn praktijk voor een oriënterend gesprek. Neem hiervoor of met andere vragen contact met me op. Coaching is belangrijk, maar nog belangrijker is dat je na de coaching weer verder kunt. Zelf. Dat is altijd het doel waar we naartoe werken.

In contact, uit de ruzie

relatie, communicatie, geweldloze communicatie, Marshall Rosenberg, ruzie, empathisch luisteren, behoeften, emoties, verzoek,

In contact, uit de ruzie

Ben je de ruzies beu en wil je constructief aan de slag om je relatie te versterken?

Laten we beginnen met vast te stellen dat er tenminste sprake is van een relatie: je geeft (nog) genoeg om elkaar om ruzie te maken. Hoe akelig ruziemaken ook kan zijn. Het jammere aan ruziemaken is, dat je je in een herhalend patroon kunt bevinden en dat er wezenlijk niets verandert. Sterker nog, de afstand die je tot elkaar voelt, vergroot. Terwijl je juist streeft naar een relatie in verbinding.

De dynamiek van ruzie

Laten we eerst eens kijken naar de dynamiek van ruzie maken. Het begint vaak met kleine irritaties die onopgemerkt blijven totdat ze een kritiek punt bereiken. En voor je het weet, bevind je je middenin een verhitte discussie. Discussie levert afstand op, het omgekeerde van wat je met de ruzie wilde bereiken. Maar wat als we ruzie zouden kunnen transformeren naar constructieve gesprekken? 

Communiceren is key

Je hebt vast wel eens gehoord dat communicatie de sleutel is tot een succesvolle relatie. In deze blog neem ik je mee om communicatie, vooral tijdens conflicten, te verkennen en te begrijpen waarom verbindende communicatie zoals Marshall Rosenberg ontwikkelde, zo’n krachtig hulpmiddel is. Spoiler alert: Het draait om het uiten van je behoeften op een respectvolle manier en het luisteren naar de behoeften van je partner. Om dat te bereiken zul je je kijk op ruziemaken wellicht moeten bijstellen: ruziemaken draait niet om winnen of verliezen, maar om begrip en verbinding. Dit inzicht brengt met zich mee: wil je een andere uitkomst, dan moet je je gedrag veranderen. 

Wat voel je?

Een eerste stap naar effectief ruziemaken is, dat je je eigen emoties ontdekt en begrijpt en deze loskoppelt van wat er daadwerkelijk gebeurt. Dat betekent niet dat je nooit boos mag worden, integendeel. Boosheid geeft je het signaal dat er een grens overschreden wordt die bewaakt moet worden. In een (dreigend) conflict ben je geneigd primair te reageren en in de (tegen)aanval te gaan. Bij effectief ruzie maken doe je dat niet. In plaats daarvan neem je een moment om te reflecteren. Zeg bijvoorbeeld niet meteen: ‘Je maakt me boos,’ maar erken je gevoelens door te zeggen: ‘Ik voel me boos wanneer…’ Door over jouw eigen emoties te praten blijf je uit de beschuldiging, waardoor je de ander helpt uit de verdediging te blijven.

Ieder mens wil gehoord, gezien en geaccepteerd worden

Een andere waardevolle component van geweldloze communicatie is empathie. Empathie komt voort uit het besef dat ieder mens behoefte heeft aan gezien, gehoord en geaccepteerd te worden. Met empathie maak je echte verbinding, doordat je je zonder oordeel en nieuwsgierig opstelt. Neem de tijd om naar je partner te luisteren en probeer diens perspectief te begrijpen. Stel open vragen zoals: ‘Hoe voel je je hierover?’ of ‘Wat heb je nodig?’ Dit creëert een sfeer van wederzijds begrip en vermindert defensieve reacties.

Communiceren is ook luisteren

Communiceren is niet alleen praten, maar ook luisteren. Actief luisteren is een kunst die de basis vormt voor het oplossen van conflicten. Herhaal wat je partner zegt om te laten zien dat je diegene begrijpt en vraag om verduidelijking als dat nodig is. Dit toont betrokkenheid en respect voor elkaars perspectieven.

Welke onvervulde behoeften heb je?

Bedenk dat ruzies vaak ontstaan door onvervulde behoeften. Identificeer je behoeften en deel ze met je partner. Creëer samen oplossingen die aan de behoeften van jullie beiden voldoen. Door dit te doen, werk je niet tegen elkaar, maar samen aan het versterken van jullie relatie.

Communicatie ís de relatie

Effectief ruziemaken en communiceren gaan hand in hand. Door de principes van geweldloze communicatie toe te passen, verander je conflicten in kansen voor groei en begrip. Onthoud dat communicatie de relatie vormt. Geweldloze communicatie kan de magie toevoegen die nodig is voor een gezonde en duurzame band met je partner. 

Vraag hulp

Wanneer er veel emoties bij komen kijken, is effectief communiceren soms moeilijk. Er ontstaat geen duidelijkheid, waardoor een kwestie nasty kan worden en het je relatie op scherp kan zetten. Herken je dit? Weet dan dat je gewoon om hulp kunt vragen. Met een zetje in de goede richting zijn jullie zó weer op de rit.