Levenskunstspel bij het Humanistisch Verbond

Afgelopen zondag nam ik deel aan een koffiezin-bijeenkomst van het Humanistisch Verbond Eemland, die werd georganiseerd in De Binnenhof van Hof der Toekomst in Amersfoort. De bijeenkomst stond in het teken van het spelen van het Levenskunstspel van Anky Floris. Anky schrijft in de spelegels onder andere ‘Levenskunst is de kunst om jouw eigen, authentieke leven te leven. Dat vraagt om vaardigheden en lef. Levenskunst gaat erover dat je je leven niet zomaar leeft, maar er echt iets van probeert te maken. De beste versie van jezelf. Intens leven vraagt lef om kleur te bekennen om jezelf te zijn.’ Ik vat dit op als uitnodiging!

Spelopzet

We maakten kort kennis met elkaar tijdens de koffie/thee en vertelden hoe we daar verzeild waren geraakt. Voor het spel verdeelden we ons in groepjes, waarna elk groepje een stapeltje Levenskunstkaarten kreeg. Ieder trok blind drie kaarten en koos daaruit één kaart die “zijn of haar” kaart werd. Op iedere kaart stonden drie vragen en een beeldhaiku.

Beurtelings vertelden we welke kaart we hadden gekozen en beantwoordden we de vragen. Vervolgens mochten de andere groepsleden open vragen stellen over de gegeven antwoorden, waarbij de vraag moest beginnen met wie, wat, wanneer, waarom of hoe. Belangrijk was dat er met een open luisterhouding werd deelgenomen, zonder oordeel.

Mijn bedoeling

Ik had mij aangemeld met de intentie om gelijkgestemden te ontmoeten en in een open sfeer met elkaar van gedachten te wisselen over wat ons bezighoudt in het leven. Tot mijn verbazing was ik veruit de jongste deelnemer; de meeste aanwezigen waren op leeftijd of gepensioneerd. Toch voelde het waardevol en fijn om samen ervaringen te delen en persoonlijke ontboezemingen uit te wisselen.

Mijn kaart: Gillend gek

De kaart die ik koos, droeg de titel Gillend gek. De beeldhaiku toonde een hoekige mensfiguur in roodtinten, zeer passend bij de titel. De vragen op de kaart gingen onder meer over wie of wat mij gillend gek kon maken en hoe ik grenzen kan aangeven.

Mijn antwoorden kwamen vooral in relatie tot mantelzorg naar voren. Hoe lukt het me om mij soms af te sluiten en tijd voor mezelf te nemen, in een situatie waarin man, kinderen en een inwonende schoonmoeder vaak mijn aanwezigheid als vanzelfsprekend en beschikbaar ervaren? Hoe kan ik communiceren dat ik er even niet ben, dat ik “uit” sta en niet beschikbaar ben? En bovenal: vind ik zelf eigenlijk dat ik voortdurend beschikbaar moet zijn?

Dit leverde waardevolle stof tot nadenken en bood een mooie aanleiding voor een verdiepend gesprek met de anderen.

Een palet aan mensen en thema’s

In dezelfde ronde kwamen ook de kaarten Engelengeduld, Heimwee en Liefde voor jezelf uit het Levenskunstspel aan bod. Samen vormden ze een rijk palet aan thema’s die ons uitnodigden om persoonlijke ervaringen te delen en elkaar beter te leren kennen. Opmerkelijk vond ik de openhartigheid waarmee deelnemers in het spel stonden. Ook de veelkleurigheid en maatschappelijke betrokkenheid en activiteit van de deelnemers vielen op. Ondanks de soms hoge leeftijd vond ieder wel een manier om zinvol maatschappelijk bij te dragen. Werkelijk ontroerend!

Dank

Met dank aan het Humanistisch Verbond voor het hartelijke welkom en aan de Hof der Toekomst voor de gastvrijheid. Het was een inspirerende en waardevolle middag. Het Levenskunstspel is wat mij betreft een echte aanrader. Het is nog aan te schaffen!

Welke rol speelt zingeving in jouw leven? Ik vind het leuk als je terugpraat. Neem contact met me op of laat een reactie achter. Wil je elke week mijn schrijfsel in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.