Hoe kom ik dichter bij mezelf?

Lijstjes. Alles wat de volgende dag gedaan moet worden, schrijf ik de avond van tevoren op een lijstje. Zo’n lijstje geeft me rust, want ik hoef niet alles te onthouden. En het geeft me structuur en overzicht wat ik heb gedaan en wat er nog moet gebeuren. En eerlijk? Ik ben er superhandig en efficiënt mee geworden. Heb zelfs leren jongleren om aan de acute vraag van schoonmoeder, man of zonen tussen de activiteiten door tegemoet te komen. En ik ben het zo beu!

Want mijn handen gaan vanzelf naar wat er moet gebeuren. Mijn lijstje wordt in de loop van de dag korter, maar mijn lontje ook. En morgen is er weer een nieuw lijstje. Dat komt doordat ik de dingen die ik graag doe en activiteiten waarvan ik energie krijg nooit op het lijstje zet. Aan het eind van de dag is iedereen om me heen tevreden. Maar ikzelf? Ik blijf achter met een gevoel van leegte. Ik heb vooral gesloofd voor anderen, maar was er niet voor mezelf.

Nu is er uiteraard niets mis met het concept lijstjes. Ze blijven een handig hulpmiddel voor overzicht en structuur. Maar sinds ik heb kennisgemaakt met Els van Steijn kijk ik wel anders naar de planning van activiteiten in mijn dag. Els gebruikt de metafoor van de fontein. Stel je een klassieke fontein voor met verschillende bakken boven elkaar. Iedereen heeft zijn eigen plek in die fontein, met water dat van boven naar beneden stroomt. Dat water staat voor de levensenergie die je meekrijgt. Pas wanneer je je eigen plek inneemt, stroomt die energie door en voel je kracht, rust en richting. Ga je op een verkeerde plek staan, bijvoorbeeld door te veel verantwoordelijkheid te dragen, of altijd dienstbaar te zijn, dan stokt de stroom.

Dit inzicht helpt me als ik me lamgeslagen voel door alle keuzes in een dag. Want die verlamming gaat niet alleen over ‘te veel opties’, maar ook over de vraag: vanuit welke plek maak ik mijn keuzes? Sta ik in mijn eigen bak, of hang ik scheef in die van een ander?

De stem van het hoofd en de stem van het hart

Mijn hoofd is kampioen efficiëntie. Het zoekt wat handig is, wat nuttig is, wat anderen dient. Mijn hart fluistert vaak zachter: waar heb jij zin in, wat voedt jou, wat geeft je warmte, voldoening, verbinding? Als ik alleen maar naar mijn hoofd luister, ben ik productief, maar raak ik ontmoedigd, leeg en behoeftig. Wanneer ik alleen mijn hart volg, verlies ik de verbinding met de werkelijkheid. Waar ik naar zoek is de balans. Om beide stemmen te horen en tegemoet te komen.

Een manier om keuzes anders te maken

Sindsdien stel ik mezelf tijdens het maken van het lijstje voor de volgende dag drie vragen:

1. Wat moet er gebeuren?
2. Wat wil ik doen, ook al lijkt het niet nuttig?
3. Waar heb ik behoefte aan om me voldaan te voelen?

Als ik die dingen naast elkaar leg, zie ik dat je leven niet alleen bestaat uit ‘moeten’, maar ook uit ‘willen’ en ‘voelen’. Maar één kleine keuze vanuit mijn hart kan ik mijn dag al laten kantelen.

Mildheid en overzicht

En om bij Els te blijven, mag ik ook mild zijn voor mezelf: niet alles kan. En dat hoeft ook niet. Soms betekent dichter bij mezelf komen dat ik accepteer dat de was blijft liggen of dat iemand even moet wachten. Lijstjes geven overzicht, maar zijn geen voorschrift om álles te doen. Ik mag elke dag bewust kiezen wat ik vandaag aandacht geef.

Dichter bij mezelf?

Het blijft oefenen om dichter bij mezelf te komen. Me los te maken van alle verwachtingen die ik aan anderen toeschrijf. Het blijft de kunst om telkens opnieuw te vragen: Op welke plek sta ik nu? Kies ik omdat het moet, of omdat het klopt? Daar, in dat onderscheid, ligt mijn kans om niet alleen dienstbaar te zijn aan de wereld om me heen, maar ook aandacht te besteden aan mezelf. En pas als ik mezelf voed, kan wat ik geef echt blijven stromen.

Welke rol spelen lijstjes in jouw leven? Ik vind het leuk als je terugpraat. Neem contact met me op of laat een reactie achter. Wil je elke week mijn schrijfsel in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.