Fawning als traumarespons

fawning, fawnen, pleasen, zenuwstelsel, overlevingsstrategie, afstemmen, Wieteke Snijder coaching en advies

Fawning als traumarespons

Jezelf aanpassen om anderen tevreden te stellen wordt maatschappelijk vaak gezien als typisch vrouwelijk gedrag, zeker in onze cultuur, waarin zorgzaamheid en dienstbaarheid historisch met vrouwelijk worden geassocieerd. De indruk dat fawnen vrouweigen is, vormt eerder een weerspiegeling van onze sociale conditionering: vrouwen leren van jongs af aan de vrede te bewaren, te bemiddelen, te zorgen voor anderen en zichzelf weg te cijferen. Maar deze aanname doet ernstig tekort aan wat fawning werkelijk is: een lichamelijke reactie van je zenuwstelsel op (vroegkinderlijk) trauma — bij alle soorten mensen.

Fawnen als overlevingsstrategie

Wanneer je als kind opgroeit in een omgeving waarin veiligheid niet vanzelfsprekend is en waarin liefde en aandacht afhankelijk zijn van het tevredenstellen van anderen, leer je je aan te passen om jezelf te beschermen. Dat is geen bewuste keuze of karaktereigenschap, maar een overlevingsstrategie, aangestuurd door je autonome zenuwstelsel. Net als fight (vechten), flight (vluchten), freeze (bevriezen), en de minder bekende flag (flauwvallen, instorten) en flock (je toevlucht zoeken in de groep), is fawning (pleasen) een automatische respons die ontstaat uit de noodzaak om te overleven.

Het zenuwstelsel en trauma

Fawning gebeurt wanneer je zenuwstelsel, op basis van vroegere ervaringen, concludeert dat jezelf wegcijferen de beste kans op veiligheid biedt. Bij verhoogde stress kan deze respons je hele systeem overnemen, nog voordat je rationeel überhaupt beseft wat er gebeurt. In zo’n moment reageert je lichaam alsof het zich in een levensbedreigende situatie bevindt — terwijl dat objectief gezien gelukkig bijna nooit zo is.

Fawning als belemmering

Hoewel fawning je tot nu toe in leven heeft gehouden, heeft het op den duur nadelige gevolgen. Je raakt vervreemd van je eigen gevoelens en behoeften wanneer je steeds op anderen gericht bent. Je persoonlijke grenzen vervagen, waardoor je zenuwstelsel in een staat van chronische spanning blijft. Dit vergroot de kans op burn-out, stressgerelateerde lichamelijke klachten en emotionele uitputting. Bovendien belemmert fawning je in relaties, omdat je voortdurend gericht bent op aanpassen, waardoor er geen plaats is voor een gelijkwaardige verbinding. Wat ooit een noodzakelijke overlevingsstrategie was, kan op deze manier leiden tot innerlijke leegte en verlies van autonomie.

Fawning herkennen

Je kunt fysiek herkennen dat je in een fawn-respons schiet als je bij een spannende situatie ‘uit het niets’ een verhoogde hartslag krijgt, druk op je borst voelt, een versnelde ademhaling ervaart of juist naar adem hapt, een dichtgeknepen keel voelt terwijl er geen druk op wordt uitgeoefend, een plotseling ‘leeg’ gevoel hebt, spanning op je nek en schouders voelt, enzovoort. Je zenuwstelsel wordt geactiveerd door de situatie en neemt het letterlijk van je over.

Herstel en zelfcompassie

Hoewel het je behoorlijk in de weg kan zitten, is fawnen geen persoonlijk falen, geen zwakte. Wees allereerst dankbaar voor de intelligente reactie van je lichaam om je in leven te houden. Dat is je eerste stap naar echte heling. Dan komt zachtheid: leer de kleine signalen van onveiligheid in je lichaam opmerken, stel jezelf actief gerust en ga waar mogelijk veilige relaties aan. Elke keer dat je de fawn-respons merkt, herkent en zelfs een klein beetje kunt reguleren, bouw je nieuwe zenuwbanen op.

Uit de fawning komen

Om grip te krijgen op de fawn-respons heb je meer nodig dan jezelf toespreken of logisch nadenken. Je zenuwstelsel moet in de situatie daadwerkelijk voelen dat je nú veilig bent. Dit lukt niet altijd alleen met geestkracht of wilskracht. Veel mensen hebben fysieke, relationele en therapeutische ondersteuning nodig om uit de overlevingsstand te komen en vrijer te kunnen gaan leven. Maar er zijn zéker stapjes die je zelf al kunt zetten.

‘Ik begin geloof ik te bestaan’

Wil je meer weten over fawnen, hoe het eruit kan zien en welke weg ze bewandelde om in herstel te gaan, dan kan ik je het boek ‘Ik begin geloof ik te bestaan’ van Johanna Nolet van harte aanbevelen. Dit boel is ook te beluisteren op Storytel. Een voorproefje van haar verhaal en haar zoektocht beluister je in Giel Beelens Kukuru-podcast #273.

Doorpraten

Wil je doorpraten over dit onderwerp of zoek je een coach om zicht te krijgen op jouw traumarespons? Neem contact met me op voor een gratis oriënterend gesprek. Volg me op LinkedIn of stuur een connectieverzoek en ontvang wekelijks mijn blog in je tijdlijn.

Trauma leeft in je lichaam – en bevrijding begint daar

Wieteke Snijder coaching en advies, trauma, lichaamswerk, fawning, zenuwstelsel, pleaser, herstel,

Trauma leeft in je lichaam – en bevrijding begint daar

“Trauma is niet wat je overkomt, maar wat er in jou gebeurt als reactie op wat je overkomt,” zegt Gabor Maté. Je lichaam onthoudt wat je hoofd probeert te vergeten. In spierspanning, ademhaling, gedrag en hoe je met anderen omgaat zit vaak een oud verhaal opgeslagen. Wat je meemaakte, zette zich vast en je lichaam is daar de stille drager van.

Overleving gebeurt automatisch

Ons zenuwstelsel is gebouwd op overleven. Wanneer het gevaar voelt, reageert het direct met vechten, vluchten, bevriezen of… fawning. Fawning is een automatische neiging tot pleasen, aanpassen en vermijden van conflict. Het voelt sociaal, maar komt vaak voort uit angst: “Als ik zorg dat jij me aardig vindt, blijf ik veilig.” Het lastige is: dit gebeurt zonder dat je het doorhebt. Je zegt “ja” terwijl je lijf eigenlijk “nee” voelt. Pas als de spanning zakt, voel je: dit was niet mijn keuze.

Gedrag, niet je karakter

Veel patronen die we als ‘gedrag’ bestempelen – geen grenzen voelen, jezelf wegcijferen, oververantwoordelijkheid – zijn in wezen overlevingsstrategieën. Ze ontstonden ooit als oplossing: in een onveilige omgeving, in een gezin waar er geen ruimte was voor jouw emoties of behoeften. Het zijn niet zomaar gewoonten. Ze zitten letterlijk in je zenuwstelsel gegrift.

Eerst bewust worden

De eerste stap naar heling is bewustwording. Leren herkennen wanneer je in een automatische respons schiet. Leren voelen: Waar zit spanning? Hoe adem ik? Welke gevoelens negeer ik? Je lichaam liegt nooit. Het fluistert vaak lang voordat het begint te schreeuwen. Maar we zijn zo gewend om via het hoofd te leven, dat we de signalen vaak missen.

Lichaamswerk

Daarom is lichaamswerk zo belangrijk bij trauma. Omdat praten niet alles raakt. Sommige dingen kun je niet uitleggen – die moet je doorvoelen, belichamen, loslaten. Lichaamswerk brengt je terug in contact met je eigen binnenwereld. Je leert je lichaam (opnieuw) voelen en vertrouwen, Je ontdekt waar jouw “nee” of “ja” fysiek zit en je leert spanning ontladen op een veilige manier.

Of dat nu via somatic experiencing, traumasensitieve yoga, ademwerk of zachte aanraking gebeurt — het lichaam is een poort, geen obstakel.

Lichaamswerk

Lichaamswerk sluit prachtig aan bij therapie of hypnose. Want hoewel therapie je helpt om inzicht te krijgen en je verhaal te begrijpen, is het lichaam waar het verhaal geleefd wordt. In therapie ontdek je: waar komt dit vandaan? In hypnose herprogrammeer je onderliggende overtuigingen. Via het lichaam geef je spanning en emotie letterlijk een uitweg. Samen brengen ze je van begrijpen naar voelen, van denken naar zijn.

De weg naar bevrijding

Trauma leeft in je lichaam. Echte heling betekent: je lichaam weer veilig maken om in te wonen. Niet door er overheen te stappen, maar door er liefdevol bij aanwezig te zijn. Thuiskomen in jezelf. In je adem, in je beweging en in je keuzevrijheid.

Wat ooit een overlevingsstrategie was, kan transformeren in kracht. En het lichaam? Dat weet de weg – als jij leert luisteren.

Beginnen met luisteren naar je lichaam? Neem contact met me op voor een oriënterend gesprek. Dat is altijd gratis. Wil je elke week mijn blog in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.

Over boosheid, vergeving en acceptatie – als het leven niet meewerkt

invloed, controle, keuze, vergeven, loslaten, boosheid, vergeving, acceptatie, Wieteke Snijder coaching en advies, onderzoek, boosheid, vergeven, vergeving, aandachtig aanwezig zijn, het is wat het is.

Over boosheid, vergeving en acceptatie – als het leven niet meewerkt

Ken je dat, het gevoel dat alles tegenzit? Dat het leven je precies dát geeft waar je niet om gevraagd hebt? Hoe makkelijk het dan is om boos te worden, te mopperen, te vechten tegen wat er is. Alsof je telkens probeert het leven in jouw mal te duwen, maar het weigert zich te vormen. Je voelt weerstand. Vraagt je af: “Waarom overkomt mij dit? Waarom gaat het niet zoals ik wil?”

De boosheid, het verzet, lost eigenlijk niets op. Het draagt juist bij aan het lijden. Het verhaal dat we onszelf vertellen zorgt ervoor dat de pijn steeds opnieuw activeert. De sleutel ligt niet in het veranderen van wat er gebeurt, maar in hoe we ermee omgaan! Als je dit mechanisme doorziet, ontstaat het inzicht: dit is een gedachte, een oud patroon, geen absolute waarheid. Daar ontstaat ruimte.

Stoppen met vechten tegen wat is

Wanneer je ophoudt met vechten tegen het moment, als je acceptatie toelaat, ontstaat vergeving. Eckhart Tolle zegt iets krachtigs over vergeving: het is niet iets dat je actief doet, maar iets dat vanzelf ontstaat. Vergeven heeft niets te maken met goedkeuren. Het is alleen het loslaten van de wens dat het anders was gelopen. Vergeving bevrijdt je uit je verhaal van slachtofferschap,

Acceptatie: het is wat het is

Acceptatie dat het is wat het is, is een daad van kracht. Je zegt tegen jezelf, “Dit is wat er is en ik stop met vechten tegen de realiteit.” Natuurlijk mag je nog steeds alles voelen. Je hoeft niets weg te drukken. Maar je kiest ervoor om je niet te laten leiden door die gevoelens. Je kiest ervoor om aanwezig te zijn.

Blijf trouw aan jouw waarden

De uitnodiging is om trouw te blijven aan je waarden. Ook als je boos bent. Ook als het (l)even tegenzit. Wil je iemand zijn die liefheeft, die moedig is, die rustig blijft, die eerlijk is? Dan kun je, zelfs midden in de storm, kiezen voor een kleine stap die past bij die waarde.

Hoe doe je dat? Vraag jezelf drie dingen af:

  1. Kan ik, op dit moment, toestaan dat dit is wat er is?
  2. Wat is mijn geest me allemaal aan het vertellen over deze situatie? En: hoef ik dat allemaal te geloven?
  3. Wat voor mens wil ik zijn in dit moment?

Loskomen van je verhaal

Het leven doet wat het doet. Soms zacht. Soms rauw. Onze vrijheid ligt erin hoe we ermee omgaan. Om niet mee te gaan met de boosheid, maar haar te zien als een signaal, niet het stuur. En misschien, op een dag, zonder dat je het probeert merk je ineens: je hebt vergeven. Je bent losgekomen van je verhaal. En je bent vrij.

Wil je doorpraten over dit onderwerp of zoek je een coach om je cirkel van invloed een beetje helderder te krijgen? Neem contact met me op voor een gratis oriënterend gesprek. Volg me op LinkedIn of stuur een connectieverzoek en ontvang wekelijks mijn blog in je tijdlijn.

Mantelzorg geven zonder jezelf te verliezen

Mantelzorg, blog, Wieteke Snijder coaching en advies, mantelzorgen, zorgen voor, zelfzorg, grenzen stellen,

Mantelzorg geven zonder jezelf te verliezen

Mantelzorg geven is een daad van liefde. Of je nu zorgt voor een ouder, partner, kind of goede vriend – je doet het omdat je betrokken bent. Omdat je niet anders wilt dan helpen. Maar juist als je zo zorgzaam bent, is het lastig om iets te doen wat net zo belangrijk is: je eigen grenzen bewaken.

Hoe werkt dat eigenlijk, grenzen aangeven?

Grenzen stellen gaat over herkennen wat je aankunt – fysiek, emotioneel én mentaal – dat serieus nemen en aangeven. Niet pas als je lichaam protesteert of als je huilend op de bank zit van uitputting, maar al eerder. Het is de kunst van pauzeren voordat je over je eigen grens bent gegaan.

Grenzen aangeven betekent niet dat je minder betrokken bent. Integendeel: het betekent dat je zorgt voor de duurzaamheid van je mantelzorg. Als jij omvalt, heeft niemand daar iets aan – jijzelf niet en degene voor wie je zorgt ook niet.

In de praktijk: hoe doe je dat met mantelzorg?

Dat klinkt logisch, maar de praktijk is vaak weerbarstig. Een paar voorbeelden van hoe je grenzen kunt aangeven in de mantelzorg zonder de ander af te wijzen:

  • Gebruik duidelijke, maar zachte taal. Zeg bijvoorbeeld: “Ik wil je graag helpen, maar op dit moment is het even te veel voor mij. Zullen we kijken naar een andere oplossing?”
  • Plan bewust tijd voor jezelf in, net zo serieus als je een doktersafspraak of zorgtaak inplant. Een uurtje wandelen, een boek lezen, of gewoon even niks – dat is geen luxe, dat is noodzaak.
  • Vraag hulp bij familie, vrienden of professionele instanties. Je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Mantelzorg is geen solo-missie.
  • Check regelmatig bij jezelf in. Stel jezelf de vraag: “Hoe gaat het eigenlijk écht met mij?” Als het antwoord niet zo rooskleurig is, neem dat serieus en onderneem actie.

Waar kun je tegenaan lopen als je zorgzaam en betrokken bent?

Als je van nature iemand bent die klaarstaat voor anderen, dan kun je tegen schuldgevoel aanlopen als je ‘nee’ zegt of even tijd voor jezelf neemt. Ook kunnen anderen verwachten dat jij het wel regelt – altijd. Omdat je het al zo lang doet. Het kan voelen als falen als je iets uit handen geeft en als je even niet in staat bent te helpen, kan de ander zich in de steek gelaten voelen.

Dat is allemaal begrijpelijk. Maar het helpt om te bedenken: zorgen voor jezelf is géén egoïsme. Het is zelfzorg. En dat is precies wat jou een goede mantelzorger maakt: iemand die met liefde helpt én zichzelf niet vergeet.

Tot slot

Grenzen stellen is een proces. Het gaat met vallen en opstaan. En dat is oké. Want iedere keer dat je bewust kiest om goed voor jezelf te zorgen, investeer je ook in de kwaliteit van de mantelzorg die je geeft. Zorgzaam zijn begint bij jou.

Heb jij ervaringen met het stellen van grenzen als mantelzorger? Wat werkt voor jou?

Trouwens, wil je hierbij professionele steun of bij een ander thema? Neem contact met me op voor een oriënterend gesprek. Dat is altijd gratis. Wil je elke week mijn blog in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.

Samenleven met je overspannen of langdurig zieke partner

Langdurig ziek, overspannen, communicatie, zorg, liefde, Wieteke Snijder coaching en advies

Samenleven met je overspannen of langdurig zieke partner

Samenleven met een overspannen of langdurig zieke partner, zeker als je ook thuiswonende kinderen hebt, vraagt veel van je. Vooral aanpassingsvermogen, geduld en emotionele kracht. Wat is er nodig en wat kun je doen? Graag deel ik mijn inzichten met je.

Begrip en geduld

Je partner is deze periode vaak sneller geïrriteerd, emotioneel wisselend en kan zich terugtrekken. Het helpt als je begrijpt dat dit geen opzettelijk gedrag is, maar een gevolg van de overbelasting.

Emotionele stabiliteit

Jij bent mogelijk degene die nu het gezin draaiende moet houden. Dit betekent dat je extra veerkracht nodig hebt om de sfeer thuis zo stabiel mogelijk te houden, zowel voor je partner als voor de kinderen.

Praktische ondersteuning

Je zult waarschijnlijk meer verantwoordelijkheden op je moeten nemen, zoals huishoudelijke taken als je partner dit tijdelijk niet kan. Ook ben jij degene die moet zorgen voor de kinderen; ze extra aandacht en uitleg geven over de situatie. En je kunt je partner helpen bij rustmomenten, zodat deze niet te veel hooi op de vork neemt.

Communicatie en grenzen stellen

Het vraagt veel van je om geduldig en rustig te blijven, zeker als de emoties hoog oplopen. Probeer kalm te blijven in gesprekken en geef je partner de ruimte om zich te uiten. Geef duidelijk aan wat jij nodig hebt en wat haalbaar is. Je kunt niet álles overnemen.

De kinderen ondersteunen

Vergis je niet, jullie kinderen voelen de spanningen vaak haarfijn aan. Probeer hen op een passende manier uit te leggen wat er aan de hand is, zonder ze onnodig te belasten. Geef ze emotionele steun en houd hun dagelijkse structuur zo normaal mogelijk.

Voor jezelf zorgen!

Jij kunt er alleen voor je partner en kinderen zijn als je zelf niet omvalt. Zorg voor ontspanning en rust voor jezelf. Zoek een luisterend oor (vrienden, familie, of een coach) en neem je eigen behoeften serieus. Zorg ook voor lummeltijd en afschakelmomenten, bijvoorbeeld in de natuur. Eet en drink gezond, sport en ga voor goed genoeg. Het hoeft niet perfect. En ga op tijd naar bed!

Houd jij het vol of loop je tegen je grenzen aan?

Wil je professionele steun in deze intensieve tijd? Neem contact met me op voor een oriënterend gesprek. Dat is altijd gratis. Wil je elke week mijn blog in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.

Vind je purpose in het NU

Vind je purpose in het NU

Velen van ons zijn ernaar op zoek: purpose. We willen werk dat vervullend is, dat aansluit bij ons zielenpad en waarmee we het liefst ook in ons levensonderhoud kunnen voorzien. Wat we ons niet realiseren is dat je purpose geen doel in de verte is dat je ooit zult bereiken. Het is geen eindbestemming, geen vastomlijnd plan dat ergens in de toekomst op je wacht. Je purpose is hier. In het NU. In dit moment. Hoe meer je probeert je purpose te bedenken en bereiken, hoe verder hij lijkt te verdwijnen. De clou is dat je stopt met zoeken en begint met Zijn. Mediteren kan je helpen om dat te ervaren. Er zijn vast meer mensen die zich dit realiseren, want niet alleen de meditatieles die ik volg zit bijna altijd vol.

Laat los wat je niet bent

Door te mediteren, leer je concentreren en observeren. Je bént je gedachten niet, je neemt ze waar. Als de waarnemer van je gedachten zit je als het ware naast de rivier van gedachten die opkomen, langs stromen en weer verdwijnen. Soms is de gedachtestroom kolkend en woest en soms kabbelend en rustig. Door te observeren, kom je ervan los. Je merkt overtuigingen op die je misschien al jaren met je meedraagt, maar die eigenlijk niet van jou zijn. Ideeën over wie je zou moeten zijn, verwachtingen van anderen, oude verhalen over wat wel en niet mogelijk is. Veel kan overboord. Het mooie is dat overblijft wat echt is. Wat moeiteloos klopt. Wat altijd al in jou zat. Dat is de kern van jouw purpose. Niet iets dat je buiten jezelf hoeft te zoeken, maar iets dat je onthult door simpelweg te Zijn.

Het NU is alles wat er is

Je hebt het Zijn vast wel eens meegemaakt. Een moment in je leven dat je helemaal opging in een activiteit. Ineens waren er uren omgevlogen. Alles leek vanzelf te gaan, zonder twijfel of spanning. Misschien was het een wedstrijd waarin je helemaal aanwezig was, een creatief moment waarin de tijd leek te verdwijnen, of een situatie waarin je flow ervaarde. Dat is wat er gebeurt als je in het NU bent. Je bent niet bezig met gisteren of morgen. Niet gevangen in de gedachten over wat je nog moet bereiken. Je bent. En precies daar, in die aanwezigheid, ligt de essentie van je purpose. Niet als een concept, maar als een ervaring.

Ga je essentie ervaren

In het NU Zijn kan met je ogen open. Maar velen van ons zullen eerst onze denkgeest moeten leren concentreren. Dat begint met stilte. Met ademhalen. Met simpelweg zitten en voelen wat er nu is, met de ogen dicht. Het heet mediteren. Het vraagt oefening en is het meer dan waard. Doe het elke dag, al is het maar een halve minuut en bouw het uit naar gelang de behoefte:

  1. Ga zitten op een rustige plek en sluit je ogen.
  2. Breng je aandacht naar je ademhaling, zonder iets te veranderen.
  3. Laat gedachten komen en gaan zonder ze vast te houden.
  4. Voel je lichaam, de ruimte om je heen, het moment zoals het is.
  5. Stel jezelf geen vragen, zoek geen antwoorden. Ervaar alleen wat nu aanwezig is.

Hoe vaker je dit doet, hoe meer je went aan de ongemakkelijke confrontatie met je gedachtestroom die eindeloos is. Door los te komen van de gedachten, oordelen, overtuigingen, herken je op den duur wat overblijft. Jouw essentie, die past als een jas. Je ontdekt wat moeiteloos is. Wat resoneert. Je hoeft het niet te forceren, je purpose onthult zich vanzelf.

Heb jij al eens gemediteerd of heb je al eens het NU ervaren? Wat deed je en wat bracht het je?

Wil je doorpraten over dit onderwerp of zoek je een coach om deze tijd een beetje helderder te krijgen? Neem contact met me op voor een gratis oriënterend gesprek. Of volg me op LinkedIn of stuur een connectieverzoek en ontvang wekelijks mijn blog in je tijdlijn.

Het Lieve Meisjessyndroom herkennen en doorbreken

Lieve Meisjessyndroom, Wieteke Snijder coaching en advies, grenzen aangeven, nee leren zeggen, behoeften, gevoelens, opvoeding, lief, behulpzaam,

Het Lieve Meisjessyndroom herkennen en doorbreken

Iedereen kent wel iemand die altijd klaarstaat voor anderen, zich aanpast om de lieve vrede te bewaren en moeite heeft met ‘nee’ zeggen. Ikzelf herken mij zéker hierin en misschien ben jij ook wel zo iemand. Het heet het Lieve Meisjessyndroom. Het is een patroon waarin vooral vrouwen – maar soms ook mannen – zichzelf wegcijferen om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Ja, lekker, daar zit je maar mooi mee. Hoe ben je eraan gekomen, wat zijn de gevolgen van dit gedrag en vooral: hoe kom je ervan af? Zeker als je iemand in je omgeving hebt die je steeds in die rol (terug)duwt?

Hoe kom aan het Lieve Meisjessyndroom?

Het lieve meisjessyndroom komt voort uit je opvoeding, de sociale normen waarin je opgroeit en een diepgeworteld verlangen naar goedkeuring. Van jongs af aan krijg je als meisje vaak de boodschap dat je lief, gehoorzaam en behulpzaam hoort te zijn. Complimenten als “Wat ben je toch een lieverd” en “Wat help jij toch goed” ervaar je in je jonge jeugd als acceptatie en liefde. Je raakt ervan overtuigd dat je lief gevonden wordt als je aardig doet en de harmonie kunt bewaren als je je inschikkelijk opstelt. Hoewel het in je kindertijd ontstaat, zet je dit gedrag vaak automatisch voort in de volwassenheid. In werk- en privésituaties ziet het eruit als conflictvermijding, perfectionisme en een overmatig verantwoordelijkheidsgevoel. Lieve meisjes nemen extra taken op zich, zeggen nauwelijks ‘nee’ en voelen zich schuldig als ze hun eigen behoeften op de eerste plaats zetten.

De gevolgen van het lieve meisjessyndroom

Op het eerste gezicht lijkt er niets mis met vriendelijk en behulpzaam zijn. Dat is het ook niet, zolang je de vrije keus hebt om vriendelijk en behulpzaam te zijn. Het patroon is echter hardnekkig en kan, als het structureel is, ten koste gaat van je eigen welzijn. Dan MOET je het van jezelf en dat is wel een probleem. Als je steeds klaarstaat voor een ander, raak je gestrest en oververmoeid. Je twijfelt aan jezelf, omdat jouw behoeften minder belangrijk zijn. ‘Nee’ zeggen is moeilijk; je voelt je schuldig omdat je altijd ‘Ja’ hoort te zeggen. Maar van binnen maakt het je boos en gefrustreerd omdat niemand je waardeert om wat je allemaal doet. Terwijl het je al zó veel energie kost!

Krab jezelf eens achter je oren

Als je dit allemaal herkent, is het moment gekomen dat je je eens achter je oren moet krabben. Want je bent nu niet meer het kind dat afhankelijk was van de goedkeuring en waardering van je omgeving. Je bent volwassen en hebt de vrije keus welk gedrag je laat zien. En belangrijker nog: je hebt ook de verantwoordelijkheid om goed voor jezelf te zorgen en jouw behoeften en gevoelens serieus te nemen. Daarom is het herkennen van het Lieve Meisjessyndroom je eerste stap naar bevrijding.

Hoe kom je los van het Lieve Meisjessyndroom?

Wil je dit patroon doorbreken, dan is bewustwording de eerste stap. Merk je eigen gedrag op, sta erbij stil en vraag jezelf af: Doe ik dit omdat ik het écht wil, of omdat ik bang ben voor de reactie van anderen?

Vervolgens is oefenen belangrijk. Accepteer dat grenzen stellen ongemakkelijk kan voelen en dat niet iedereen enthousiast zal reageren. Maar onthoud: jouw behoeften zijn net zo belangrijk als die van anderen.

Wat als iemand je in deze rol houdt?

Natuurlijk is het Lieve Meisjessyndroom vooral een intern patroon. Uiteindelijk legt niemand je dit gedrag op, alleen jijzelf. Maar loskomen van het gedrag kan ingewikkelder zijn als sommige mensen in jouw omgeving je in deze rol hóuden. Ze zijn gewend dat je altijd geeft, luistert en jezelf aanpast. Zodra jij begint te veranderen, kunnen ze weerstand bieden. Dat maakt het losbreken uit het patroon extra lastig.

Wat kun je doen?

  1. Herken het patroon – Zie hoe de ander op jouw gedrag reageert. Word je subtiel gemanipuleerd met opmerkingen als “Je was altijd zo behulpzaam” of “Wat ben je veranderd”?
  2. Begin met kleine stappen – Grenzen stellen hoeft niet meteen drastisch. Begin met een simpele ‘nee’ of neem tijd om ergens over na te denken voordat je toezegt.
  3. Wees standvastig – Verwacht weerstand, maar blijf bij je standpunt. Het ongemak van de ander is niet jouw verantwoordelijkheid.
  4. Gebruik duidelijke taal – Zeg “Dit past niet bij mij” of “Ik kies voor iets anders” en vermijd verzachtende taal als “Ik denk dat ik misschien…”
  5. Zoek steun – Mensen die wél achter je staan, kunnen je helpen sterker in je schoenen te staan.

Wil jij uit het Lieve Meisjessyndroom stappen en je eigen grenzen ontdekken? Begin vandaag nog met één kleine verandering. Zeg ‘nee’ tegen iets waar je geen energie voor hebt en kijk wat er gebeurt. Je zult merken: de wereld vergaat niet, maar jouw vrijheid groeit.

Welke eerste stap ga jij vandaag zetten?

Trouwens, wil je hierbij professionele steun of bij een ander thema? Neem contact met me op voor een oriënterend gesprek. Dat is altijd gratis. Wil je elke week mijn blog in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.

Piekeren en je weerstand

Wieteke Snijder coaching en advies, piekeren, weerstand, zelfzorg, uitslag onderzoek,

Piekeren en je weerstand

Als je op de uitslag wacht van lichamelijk onderzoek, gaat de tijd ineens heel langzaam. Je gedachten nemen alle ruimte in. Je fantasie slaat misschien wel op hol: je hoopt op goed nieuws, maar je bereidt je ook voor op het slechtste scenario. Dit gepieker vreet energie en haalt je uit het hier en nu. Hoe zorg je ervoor dat je jezelf staande houdt in die onzekere periode?

Piekeren verzwakt je

Als je hoofd vol zit met zorgen, heeft dat invloed op je lichaam. Negatieve gedachten verlagen je weerstand, kosten je nachtrust en maken je overdag minder alert. Je lichaam verkeert in stress. Maar juist dan is het belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, zodat je sterk blijft – zowel fysiek als mentaal.

Daglicht en frisse lucht

Naar buiten gaan helpt meer dan je denkt. Daglicht reguleert je biologische klok en ondersteunt je slaapritme. Frisse lucht zorgt ervoor dat je je hoofd even leegmaakt. Een wandeling, hoe kort ook, helpt je gedachten te verzetten en geeft je lichaam de zuurstof die het nodig heeft.

Betekenisvolle contacten 

Je hoeft het niet alleen te doen. Praat met mensen die je vertrouwt, deel je zorgen of zoek juist afleiding. Een goed gesprek, een knuffel of gewoon samen stil kunnen zijn geeft steun. Sociale contacten helpen je relativeren en herinneren je eraan dat je niet alleen bent in deze periode.

Vol hoofd? Ontspanning en rust

Het voelt misschien onnatuurlijk om ontspanning op te zoeken als je hoofd bezig is met piekeren, maar juist dan heb je het extra nodig. Mindfulness, ademhalingsoefeningen of simpelweg even in stilte zitten kunnen je helpen om je gedachten tot rust te brengen. Gun jezelf die pauze – je hoeft niet de hele tijd ‘aan’ te staan.

Lichamelijke inspanning

Bewegen is een natuurlijke manier om spanning kwijt te raken. Een stevige wandeling, yoga of een rondje fietsen kunnen al wonderen doen. Het verlaagt stresshormonen en helpt je beter te slapen. Je hoeft jezelf niet uit te putten, maar elke dag bewegen helpt je om sterker te blijven.

Gezond eten en een vast ritme

Voeding speelt een belangrijke rol in je weerstand. Probeer gevarieerd te eten, met voldoende groenten, fruit, vezels en eiwitten. Vermijd bewerkt voedsel, alcohol, suiker en cafeïne, zeker als je al moeite hebt met slapen. Een vast ritme in je maaltijden, dagindeling en slaaptijden helpt ook om structuur en rust in je dag te brengen.

Plezier mag niet ontbreken

Door alle zorgen en onzekerheid vergeet je makkelijk dat er ook nog mooie momenten en fijne zaken in het leven zijn. Lachen, muziek luisteren, een goed boek lezen of iets creatiefs doen – dit zijn geen luxeactiviteiten, maar noodzakelijke voor een gezonde balans. Sta jezelf toe om plezier te maken, ook nu.

Sterkte en hopelijk snel duidelijkheid

Als je in afwachting bent van een medische uitslag, is het begrijpelijk dat je piekert. Wees mild voor jezelf en probeer je weerstand op peil te houden, juist nu. Hopelijk brengt de toekomst snel duidelijkheid en rust. Tot die tijd: zorg goed voor jezelf.

Trouwens, zoek je zingeving in deze verwarrende tijd, loopt je relatie stroever door alle emoties en wil je professionele steun? Neem contact met me op voor een oriënterend gesprek. Dat is altijd gratis. Wil je elke week mijn blog in je tijdlijn op LinkedIn? Volg me of stuur me een connectieverzoek.

Ernstig ziek – als de liefde verandert

Ziekte, langdurig ziek, relatie, spanning, communicatie, zorg, liefde, Wieteke Snijder coaching en advies

Ernstig ziek – als de liefde verandert

Het leven kan plotseling veranderen als jij of je partner (langdurig) ziek wordt. Wat eerst vanzelfsprekend leek, staat ineens op losse schroeven. Niet alleen de gezondheid van jou of je partner, maar ook jullie relatie wordt beïnvloed. Hoe ga je om met deze nieuwe werkelijkheid en zorg je dat jullie samen sterk blijven?

Begrijp de impact

Ziekte heeft invloed op het dagelijks leven en jullie toekomstplannen. Routines veranderen, nieuwe verantwoordelijkheden ontstaan en de balans in de relatie kan verschuiven. Dit kan zorgen voor stress, vermoeidheid en emoties waar je misschien niet op was voorbereid. Erkennen dat dit kan gebeuren is de eerste stap om ermee om te gaan.

Blijf communiceren

In moeilijke tijden, zeker als jij of je partner langdurig ziek zijn, heb je communicatie nóg harder nodig. Praat met elkaar over angsten, frustraties en behoeften. Soms betekent dit ook accepteren dat niet alles gezegd kan of hoeft te worden. Wees open over je eigen gevoelens en luister naar elkaar om te begrijpen, zonder direct oplossingen te willen aandragen.

Zoek steun

Je hoeft de ziekte niet alleen te dragen. Familie, vrienden en professionals kunnen helpen door een luisterend oor te bieden of praktische ondersteuning te geven. Je zorgen delen kan verlichting brengen en helpen om beter om te gaan met de nieuwe situatie.

Houd aandacht voor elkaar

Als je niet oppast focus je je volledig op de ziekte, maar jullie relatie is meer dan dat. Blijf oog houden voor elkaar als partners, niet alleen als patiënt en verzorger. Kleine activiteiten, zoals samen een film kijken of een wandeling maken, kunnen een groot verschil maken.

Accepteer verandering

De situatie zal niet altijd zijn zoals vroeger, maar dat betekent niet dat jullie liefde verdwijnt. Door samen te groeien met de veranderingen en nieuwe manieren van samenzijn te vinden, kan jullie band zelfs sterker worden.

Blijf samen vooruitkijken

Het kan zwaar zijn om de veranderingen te accepteren, zeker als de toekomst samen onzeker of eindig is. Onthoud dat jullie er samen in staan. Blijf investeren in jullie relatie, zoek momenten van verbinding en wees mild voor elkaar. Jullie liefde hoeft niet verloren te gaan—het kan zich aanpassen en verdiepen.

Steuntje in de rug nodig?

Hoe dan ook wens ik jullie sterkte met deze uitdaging. Wat lukt er al om jullie relatie overeind te houden in deze moeilijke tijden? Deel je gedachten en ervaringen in de reacties. Wil je doorpraten over dit onderwerp of zoek je een coach om deze tijd een beetje helderder te krijgen? Neem contact met me op voor een gratis oriënterend gesprek. Of volg me op LinkedIn of stuur een connectieverzoek en ontvang wekelijks mijn blog in je tijdlijn.

* Foto gepost met toestemming van de afgebeelde persoon

Op vakantie met je (jong)volwassen kinderen

Prikkelgevoelig, Wieteke snijder coaching en advies, blog, vakantie, jongvolwassenen, opgroeiende kinderen, kinderen, volwassen kinderen, aanpassen

Op vakantie met je (jong)volwassen kinderen

Wanneer je kinderen ouder worden en (deels) niet meer thuis wonen, verandert de dynamiek binnen het gezin. Waar gezinsvakanties vroeger vanzelfsprekend waren, is het nu een bewuste keuze om samen tijd door te brengen. Dit kan ontzettend waardevol zijn, maar vraagt ook om een andere aanpak dan vroeger. Zeker als er in het gezelschap prikkelgevoelige of introverte personen zijn, of juist gezinsleden die graag alles samen willen doen. Hoe zorg je ervoor dat jullie vakantie prettig en ontspannen verloopt voor iedereen?

Qualitytime met je kinderen

Vakantie met je opgroeiende en volwassen kinderen is een kans om de band te verdiepen. Weg van de dagelijkse verplichtingen is er ruimte voor gesprekken en gezamenlijke ervaringen. Tegelijkertijd moet je reëel blijven in je verwachtingen. Je hoopt misschien op lange, gezellige diners en gezamenlijke uitjes, maar je kinderen hebben mogelijk andere behoeftes. Sommigen willen graag veel samen doen, anderen hebben behoefte aan tijd voor zichzelf. Dit is geen afwijzing, maar een manier om op te laden.

Reële verwachtingen en goede afspraken

Voordat je de vakantie boekt, is het verstandig om te bespreken wat iedereen wil en nodig heeft. Vragen die je kunt stellen:

  • Wat verwacht je van deze vakantie?
  • Hoeveel gezamenlijke activiteiten vind je fijn?
  • Heb je behoefte aan tijd alleen?
  • Zijn er prikkels waar we rekening mee moeten houden? Denk aan drukke omgevingen, lawaai of onverwachte veranderingen.

Door dit vooraf te bespreken, voorkom je irritaties en zorg je ervoor dat iedereen zich gehoord voelt. Bespreek ook hoe jullie omgaan met spontane wijzigingen in plannen. Voor sommigen is flexibiliteit geen probleem, terwijl anderen graag een vast schema hebben.

Waar gaan we naartoe?

De locatie van jullie vakantie heeft veel invloed op hoe ontspannen en prettig deze verloopt. Denk aan:

  • Ruimte voor iedereen: Een huis met voldoende slaapkamers en rustige plekken biedt ieder gezinslid de mogelijkheid om zich terug te trekken.
  • Omgeving met variatie: Een plek waar zowel rust als activiteit mogelijk is, zoals een natuurgebied met stadjes in de buurt, biedt voor ieder wat wils.
  • Prikkelarme accommodaties: Geen druk hotel, maar bijvoorbeeld een vakantiehuis of bungalowpark kan prettig zijn als er in jullie gezelschap prikkelgevoelige mensen zijn.
  • Toegankelijkheid: Als iemand in het gezin snel overprikkeld raakt door lange reistijden, kies dan voor een bestemming die goed bereikbaar is.

Samen en alleen

Een gezamenlijke vakantie betekent niet dat je álles samen moet doen. Creëer een planning waarin zowel gezamenlijke als individuele activiteiten mogelijk zijn.

  • Vrijheid in dagindeling: Spreek af dat iedereen zelf kan bepalen of ze mee willen naar een activiteit.
  • Rustmomenten inbouwen: Plan tijd waarin iedereen iets voor zichzelf kan doen, of dat nu een boek lezen is, een wandeling maken of even slapen.
  • Verschillende opties aanbieden: In plaats van één gezamenlijke activiteit, kun je meerdere keuzes aanbieden. Zo kan de een gaan wandelen terwijl de ander een museum bezoekt.

Hoe reis je?

De manier waarop je reist, kan veel invloed hebben op de vakantie-ervaring. Lange autoritten of drukke luchthavens kunnen stressvol zijn. Overweeg:

  • Eigen vervoer: Met meerdere auto’s reizen kan flexibiliteit bieden. Iedereen kan op eigen tempo reizen en hoeft niet continu in een volle auto te zitten.
  • Trein of vliegtuig met afzonderlijke zitplekken: Voor prikkelgevoelige personen kan het prettig zijn om even apart te zitten en een koptelefoon op te doen.
  • Ter plaatse vervoermiddelen huren: Bijvoorbeeld fietsen of scooters, zodat iedereen onafhankelijk van elkaar kan bewegen.

Oog voor je relatie

Naast de dynamiek met je kinderen, is het ook belangrijk om oog te houden voor je partner. Als je jarenlang als gezin op vakantie bent gegaan, kan het wennen zijn dat jullie nu deels andere rollen hebben. Plan bewust ook momenten met z’n tweeën. Een lunch of avondwandeling samen kan helpen om de vakantie ook als koppel te ervaren.

Het is wat het is

Een geslaagde vakantie zit niet in perfectie, maar in de ruimte die je elkaar gunt. Er zullen momenten zijn van verbinding en misschien ook van frustratie. En dat is helemaal normaal. Door vooraf verwachtingen te bespreken, een flexibele planning te hanteren en de juiste locatie en reisvorm te kiezen, vergroot je de kans op een vakantie die voor iedereen prettig is. En als je kunt accepteren dat het gaat zoals het gaat, kan de vakantie een waardevolle ervaring worden voor iedereen – en een herinnering waar je met plezier op terugkijkt.

Lees je graag mijn blogs graag en wil je als eerste op de hoogte zijn als er een nieuwe blog verschijnt? Volg me op LinkedIn of stuur een connectieverzoek en krijg elke dinsdagmorgen mijn blog in je tijdlijn. Ben je of zijn jullie zoekend naar praktische tips en coaching op het thema ouderschap of relatie en wil je eens kennismaken? Vul het contactformulier in en ik bel je binnen drie werkdagen voor een oriënterend gesprek. Dat is kosteloos en verplicht jullie tot niets.